Istraživanja i naučni rad

Odsek za naučna istraživanja IPPER tima

Tim Reveri instituta obavlja naučno-istraživačku delatnost na polju psihologije, psihijatrije i psihoterapije sa ciljem primene znanja i razvoja inovativnih i kreativnih pristupa u skladu sa novim naučnim dostignućima u oblasti (objavljivanje radova i publikacija iz svojih oblasti delovanja, učestvovanje na seminarima i konferencijama i saradnja sa drugim naučnim institucijama u zemlji i inostranstvu). U skladu sa svojim ciljevima IPPER insistira na neprekidnom učenju, usavršavanju i istraživanju u oblasti psihologije, psihijatrije i psihoterapije u cilju razvoja mentalnog zdravlja.

Ako želite da se pridružite našem istraživačkom timu, kontaktirajte nas.

Najnovije istraživanje Specijalne bolnice za bolesti zavisnosti i druge psihijatrijske bolesti ‘Lorijen hospital’, i našeg tima pokazuje da postoji matematički model koji predviđa višegodišnju neprekidnu apstinenciju kao ishod lečenja zavisnika od heroina. To znači da sada znamo formulu uspeha lečenja heroinskih zavisnika. Ta formula uključuje faktore kao što su supstance (psihoaktivne droge ili medicinski lekovi) koje je zavisnik koristio pre heroina, tokom korišćenja heroina, kao i tokom lečenja od heroina, tj apstinencije, zatim dužina korišćenje naltreksona, kao i psihoterapije, druge aktivnosti tokom lečenja, kao što su sport i obavljanje posla, a zatim i faktori kao što su motivacija za lečenje i ponašanje roditelja tokom lečenja.

Faktori lečenja heroinske zavisnosti

(Model predikcije višegodišnje apstinencije kao ishoda lečenja heroinskih zavisnika naltreksonom i naltrekson-bihejvioralnom terapijom)

Jasmina Knežević Tasić 1 , Maša Karleuša Valkanou 2 , Borislav Đukanović 3 , Dragić Banković 4 , and Vladimir Janjić 5

1-Clinic for Addiction and Other Psychiatric Disorders, Lorijen Hospital, Belgrade, Serbia
2-“Reverie” Institute of Mental Health, Belgrade, Serbia
3-University of Donja Gorica, Podgorica, Montenegro
4-Faculty of Science of the University of Kragujevac, Kragujevac, Serbia
5-Faculty of Medical Sciences of the University of Kragujevac, Kragujevac, Serbia

Uprkos praktičnom i teorijskom značaju, studije koje ispituju faktore ishoda lečenja heroinskih zavisnika su relativno retke. Da li možemo unapred proceniti mogućnost dugotrajne apstinencije heroinskih zavisnika i uticati na faktore koji će povećati šansu za lečenje? Cilj ove studije je bio da se odrede podržavajući faktori i zajedničko,dejstvo faktora koji doprinose održanju apstinencije.

Metode:

U kliničkoj eksperimentalnoj i eksplorativnoj studiji ispitane su dve grupe heroinskih zavisnika, koje su prošle iste terapijske procedure sa različitim ishodom (133 apstinenta i 56 recidivista). Pacijenti su evaluirani pomoću nestandardizovanog upitnika konstruisanog da ispituje istoriju zavisnosti, motivaciju za lečenje, roditeljske stavove i kontrolu, zadovoljstvo poslom, socijalne i emotivne veze, alternativna zadovoljstva, korišćenje drugih supstanci tokom lečenja i vrste terapije. Binarna logistička regresija pružila je model sadejstva specifičnih faktora koji određuju formulu uspeha održanja apstinencije, predviđajući uspeh lečenja kod heroinskih zavisnika. Hi kvadrat analiza izdvojila je posebne faktore od značaja. Rezultati:

Studija pronalazi novu promenjivu koja se može koristiti kao prediktor za apstinenciju i koja predstavlja sadejstvo faktora: korišćenje supstituta heroina pre početka lečenja (p = 0,011), nekorišćenje hipnosedativa (p = 0,001), duže korišćenje naltreksona (p ˂ 0,0005), nekorišćenje marihuane (p = 0,002), bavljenje sportom (p = 0,009), zaposlenost i zadovoljstvo poslom (p ˂ 0,0005). Među faktorima od značaja su i prinudna motivacija za lečenje, adekvatna roditeljska kontrola tokom lečenja, redovnost i učestalost psihoterapijskih seansi.

Zaključak:

Studija pokazuje da postoji matematički model koji predviđa višegodišnju neprekidnu apstinenciju kao ishod lečenja zavisnika od heroina.

Original rada možete pogledati ovde

Profile of an addict, or, beyond the addiction mask

Jasmina Knezevic Tasic, Rosa Sapic and Masa Valkanou
Lorijen Hospital, Clinic for Addiction and Other Psychiatric Disorders, Belgrade, Serbia
Summary The main purpose of this study was to examine if there is anything that could be correctly described as the “profile of an addict”, and whether certain personality disorders occur with a higher frequency in substance abuse patients in Serbia today. The other question investigated in this study is how the presence of psychopathology can be evaluated in individuals who have developed addiction compared with those who have not. In addition, factors such as emotional relationships and education have been examined. The sample selected for this inquiry included 79 participants – 42 addicts, and 37 individuals making up a control group. Personality disorders were assessed by applying the Millon Multiaxial Clinical Inventory III (MCMI III), together with a specially constructed data sheet. Canonical discriminant analysis was used to present the model best able to generate distinct personality features that strongly predict drug abuse and determine the essence of an addiction personality profile. Canonical discriminant analysis was also used to explore differences in the presence of psychopathological features between the two groups. A chi-squared analysis examined the differences in emotional status and level of education between groups. Significant differences were found between the general population and the substance abuse group in terms of the presence of personality disorders and the level of the pathology presented. Individuals who have developed an Antisocial, a Borderline, a Depressive or a Dependent personal style are those most prone to substance abuse, whereas individuals who have adopted a Histrionic or Compulsive Personality style are those least likely to develop addiction. The study found that addiction is firmly attached to the presence of major Depression, PTSD and Dysthymia. Another significant difference in the levels of pathology between the two groups was documented, in a way that showed that the addiction group had a significantly higher overall level of pathology.
Priručnik za LGBT psihoterapiju
Udruženje za unapređenje mentalnog zdravlja Beograd
Autori: Vladimir Miletić, Anastasija Milenković, Jelena Zulević, Vesna Marotić Maša Karleuša Valkanou, Milica Pejović Milovančević, Dušica Žigić Marković, Katarina Maksimović, Jelisavka Milošević, Aleksandar Stojaković i Marko Ćirić
Jasna je potreba da LGBT osobe, kada se obrate za psihološku pomoć, dobiju najbolji mogući tretman. Predrasude profesionalaca iz oblasti mentalnog zdravlja, česta su prepreka, zajedno sa nepoznavanjem specifičnih problema sa kojima se LGBT osobe suočavaju. Na taj način, čak ni psihoterapijska soba ne može da se vidi kao bezbedno mesto. Bez razumevanja klijenta nije moguć napredak u terapiji. Istovremeno, edukacije iz čitavog spektra psihoterapsijkih modaliteta koji u Srbiji postoje, po pravilu ne uključuju i odgovarajuće treninge za rad sa LGBT populacijom, te su psihoterapeuti najčešće uskraćeni za potrebna znanja. Drugi veoma važan problem jeste nedostatak adekvatne dostupne literature na srpskom jeziku i to je problem koji smo ovom knjigom ciljali da umanjimo. Priručnikom za LGBT psihoterapiju imali smo nameru da psihoterapeutima i drugim profesionalcima koji se bave mentalnim zdravljem, pružimo adekvatan teorijski okvir za razumevanje različitih LGBT identiteta i stilova života, kao i da pružimo informacije o specifičnim problemima sa kojima se LGBT osobe suočavaju u Srbiji. Pri korišćenju ovog Priručnika, važno je imati u vidu dve stvari. Različiti autori pisali iz različitih teorijskih perspektiva, pa je tako potrebno uzeti u obzir teorijski kontekst kako bi se u potpunosti razumele implikacije i značenja upotrebljavanih pojmova.

Čestitamo Specijalnoj psihijatrijskoj klinici za bolesti zavisnosti ‘Lorijen hospital’, i našem timu na još jednom uspešno obavljenom istraživanju. Rad je objavljen u časopisu International Journal of Mental Health and Addiction na šta smo veoma ponosni.

Istraživanje pokazuje koji su to faktori rizika koji utiču na to da se heroinski zavisnici vraćaju heroinu i prekidaju lečenje. Postoji statistički značajna verovatnoća da će zavisnici koji su došli na lečenje, a nemaju doživljaj da su “dotakli dno” i ne priznaju sebi da su u potpunosti izgubili kontrolu nad svojim životom, pre prekinuti lečenje i vratiti se heroinu.

Ako je heroin zamenjen nekom drugom zavisnošću, kao na primer kockanjem i ako osoba koristi lekove za smirenje tokom lečenja, nakon uspostavljanja apstinencije, takođe je veća verovatnoća da će apstinenciju prekinuti. Mlađe osobe, kao i osobe koje su došle na lečenje najviše motivisane izričitim zahtevom roditelja takođe imaju manje šanse za trajno izlečenje.

FAKTORI RIZIKA ZA RECIDIVIZAM HEROINSKIH ZAVISNIKA LEČENIH NALTREXONOM I NALTREXONE –BIHEJVIORALNOM PSIHOTERAPIJOM

Jasmina Knežević Tasić 1 , Maša Karleuša Valkanou 2 , Borislav Đukanović 3 , Dragić Banković 4 , and Vladimir Janjić 5

1-Clinic for Addiction and Other Psychiatric Disorders, Lorijen Hospital, Belgrade, Serbia

2-“Reverie” Institute of Mental Health, Belgrade, Serbia

3-University of Donja Gorica, Podgorica, Montenegro

4-Faculty of Science of the University of Kragujevac, Kragujevac, Serbia

5-Faculty of Medical Sciences of the University of Kragujevac, Kragujevac, Serbia

Abstract

U cilju konstrukcije uspešnog modela lečenja heroinske zavisnosti važno je definisati faktore koji doprinose recidivu i održavanju toka bolesti. Metode: U kliničkoj, eksperimentalnoj studiji ispitali smo dve grupe heroinskih zavisnika koje su prošle iste terapijske procedure sa različitim ishodom lečenja (133 apstinenata and 56 recidivista). Rezultati: Studija je pronašla tkzv marker za recidivizam koji se dobija zajedničkim dejstvom sledećih faktora : a) ne korišćenje tramadol (TRM) pre lečenja (p < 0,0005), b) nepostojanje doživljaja gubitka kontrole nad ponašanjem kao motiv za početak lečenja (p = 0,048), c) korišćenje benzodiazepina (BZ) nakon uspostavljanja apstinencije (p < 0,0005), d) zamena heroinske adikcije bihejvioralnom adikcijom, specifično kockanjem (p < 0,009), e) mlađa životna dob zavisnika (p = 0,012), i f) izričit zahtev roditelja kao motiv za lečenje (p = 0,040). Zaključak: Studija otkriva matematički model prema kome se može predvideti recidiv i nemogućnost uspostavljanja trajne apstinencije kao ishod lečenja heroinske zavisnosti.

Ključne reči: heroinska zavisnost, ishod lečenja, recidiv, sindrom zavisnosti, motivacija za lečenje.

Original rada možete pogledati ovde